In de wereld van de schone schijn is geen volmaaktheid. Dingen worden verdraaid en heldere bronnen ontgonnen. Engelen worden draken en zuiveren van geest, monsters. Omdat wij ons heldere zicht verloren waren konden wij dit niet zien gebeuren. We waren blind geworden voor de werkelijkheid en we zagen onszelf als onvolmaakt. We werden ziek van de gedachte hoe imperfect we waren. De spiegelwereld van televisie en sociale media lieten ons het plaatje zien van schijnbare perfectie en maakbaar geluk. Dus deden wij nog harder ons best. We legden de lat steeds hoger. Uiteindelijk raakte onze energie op. De vermoeidheid die zich meester maakte over ons lichaam was ondraaglijk. Ons harde werken had tot resultaat dat de hoogste lat van de ladder het begaf en vanaf grote hoogte stortten we naar beneden.
Het luisteren naar de stem van binnen waren we als kind al verleerd
En het derde oog, het oog van de Geest, was een raadsel geworden. Maar de werkelijkheid is dat wij al volmaakt zijn, nog voordat we geboren worden! We moeten het ons alleen herinneren. De val bracht een enorme shock te weeg. Het was een zeer pijnlijke ervaring. Een knippering met de ogen wiste de vertroebeling van ons netvlies. Het heldere zicht kwam terug. Wat was dat wat we zagen? Alles bleek één grote illusie. De spiegelwereld bleek een kromgetrokken beeld te geven en de televisie waar we naar hadden gekeken, liet ons slechts lichtjes zien die steeds uit en aan gingen. De tranen sprongen ons in de ogen, want wat we zagen was dat we feitelijk al perfect waren, nog voordat we überhaupt maar één voet op de ladder hadden gezet.
Ons leven is het grootste geschenk van alles
Wij zijn volmaakt geboren uit de Bron van liefde. We werden geboren om samen te werken met moeder aarde die haar onuitputtelijke bronnen voor ons beschikbaar stelde, zodat wij in overvloed met elkaar samen zouden kunnen leven. Dit was de bedoeling, en dat is het nog steeds. Hiernaast werden wij geboren met het vermogen om creatieve inspiratie en geestelijke wijsheid te ontvangen uit de Bron van de Geest. Deze bijzondere gaven maakte ons Mensen tot hoeders van de aarde. Wij dienden de dieren, de natuur en elkaar te beschermen.
De stem van liefde en wijsheid had tot ons gesproken en wij konden haar weer horen. Was het niet zo dat het leven zelf het grootste geschenk was van alles? Hoe konden wij dit vergeten zijn? Vermanend sprak ze ons toe om te léven en datgene te doen waar ons hart lag. Daarnaast dienden wij te vertrouwen op de Geestelijke wijsheid die ons zo mooi en waardevol had gemaakt.
En daar was het zicht, helder als het helderste licht en zuiver als de zuiverste bron. Er was geen ontkennen aan. Wat we zagen was zo ongelooflijk mooi. Het was de werkelijkheid die werkelijker was dan de beelden van illusie, het wás de werkelijkheid.
Het enige dat wij dienden te doen was haar opnieuw omarmen en toe te laten!
Wil je mijn schrijfwerk delen?